Dit is deel 2 van Pierre’s verhaal van het projectbezoek in Malawi. We gaan in op het verhaal van Aisha en zijn zoon Razack, het Mercy James ziekenhuis en de toekomstplannen voor CHSBH Malawi.
Blessings ziet een vrouw met een jongetje op haar rug. Ze heeft twee volle reiszakken bij zich. Wat doet zij hier op de neurochirurgische kliniek?
Aisha is helemaal naar hier gekomen op zoek voor hulp. Ze woont 250 km verder in Mangochis.
Razack, een pienter blij jongetje van 5 met een open blik en een ontwapenende glimlach. Hij heeft spina bifida. Razack is helemaal normaal tot aan zijn rugletsel. Hij spreekt, hij lacht en geeft heel goed contact. Mama Aisha toon het ruggetje en het ziet er goed uit. Gelukkig ontwikkelde Razack geen hydrocefalus.
Maar onder het rugletsel liep alles mis wat kan mislopen door een afwezigheid van enige follow-up en juiste preventieve kennis.
De lokale chirurg heeft goed werk geleverd, maar hij heeft rond hem geen team ontwikkeld voor follow up en dit is het resultaat hiervan. Ik zet me op de grond bij hen.
Razack heeft een modieuze jeans met coole sexy gaten. Maar het bittere is dat die gaten zicht geven op grote rouwe wonden.
Ik zie dat zijn stijf voeten spits komen te staan en moeten behandeld worden om in de juiste hoek te komen om later te kunnen lopen met krukken.
Razack kruipt om zich voort te bewegen. En aan de doordrukwonden zie je waar zijn benen slepen over de grond.De open wonden traceren zijn kruipen.
Ik heb nog nooit zo’n goed jongetje met spina bifida gezien, waar het rugletsel als een landsgrens aanduidt waar een andere wereld begint. Een wereld van kommer en kwel.
Foto: Pierre, Aisha, Razack and Blessings
Hij hoort niet op de neuroclinic zegt Blessings maar op de pediatrische afdeling van het Mercy James ziekenhuis dat grenst aan Queens. Ik bied haar aan één van haar zakken te dragen. De zak weegt als lood, het is onbegrijpelijk hoe Aisha hier geraakt is.
Door de overvolle zalen van het Queensziekenhuis brengen Blessings, Janet en ik hen naar de pediatrische ward van Mercy James Centre.
Dit prachtige hospitaal is genoemd naar Madonna’s dochter die ze adopteerde van Malawi. Het is een schenking van haar aan Blantyre.
Daar komen we in een andere wereld. Weer een grens. Alles is proper en kleurrijk versierd met smaakvolle muurschilderingen. Het is er licht en iedereen heeft een bed.
Salama Shaibu, een jonge volwassen man met Spina Bifida, komt naar ons toe. Hij werkt aan het onthaal van het centrum. Hij herkent me. Jij ben nog met Elfrida bij mij thuis geweest. We omhelzen mekaar.
Hij roep Elfrida, zij is de eerste verpleegster die we trainden in continentie management.
Foto: Mercy James Centre
