Vorige maand bezocht de oprichter van Child-Help, Pierre Mertens, onze vrienden en collega’s in Malawi, als onderdeel van het projectbezoek. In de volgende 5 posts presenteren we Spina Bifida en Hydrocefalie in Malawi, door het werk van onze partner – CHSBH Malawi.
We zullen schrijven over hoe ver het werk is gekomen, maar ook over de uitdagingen en ontberingen die ze moesten overwinnen en de stormen die nog moeten worden doorstaan.
In deze periode van het jaar staan de bomen in volle groei. Blartyre kleurt lilla en staat in volle bloei. Maar de Jacaranda boom weent. Hij druppelt tranen als een voorteken van een grote storm. Een inflatie van meer dan 20%, het Noorse programma stopte al meer dan een jaar alle financiering van hun prgramma met de zelfhulpgroep, naft is gerantsoeneerd. Iedereen zit in overlevingsmodus. Janet raapt zaden op om thuis te planten.
Het is een mooie metafoor voor haar inzet in Child-Help. Zaden planten en investeren in groei. Voor haar is dat investeren in mensen.
Foto: De Jacaranda boom weent
Blessings heeft op onze vraag Child-Help Malawi opgericht. Hij heeft gewerkt voor de spina bifida en hydrocefalie vereninging in Malawi.
Watipatsa, zijn zoontje van 6, heeft een shunt na een zware operatie: het verwijderen van een hersentumor.
Hij is opgeleid als paliateve verpleger. Hij weet waarover hij praat.
Foto: Blessings
Blessings wil ons de neuro kliniek van het grote Queen Elisabeth Centrale overheidsziekenhuis van Blentyre tonen. Zo zijn er vier in heel Malawi.
Queens is een overheidsziekenhuis met dubbel zoveel patiënten dan bedden. Personeel en patiënten overleven in onaanvaardbare omstandigheden.
In de ziekenzalen liggen kinderen en volwassenen door elkaar. De Neontologie is ook overbezet, zeker omdat de moeders nodig zijn bij hun kind. Maar er is geen accommodatie voor hen. Ze slapen ‘s nachts op de grond en er zijn zelfs geen matrassen voor hen. Daardoor zijn de moeders moe en overstuur. Ik kan me niet voorstellen hoe zijn met z’n 30 daar de nacht doorbrengen. Ik mag er geen foto’s nemen, maar de schoenen van de mama’s geven een beeld van chaos waarin ze overleven.
Blessings vraagt me hem te volgen. Janet is in gesprek met Mathews Kaduyaonze, administrator. Hij toont haar hoe hij de kinderen registreert via zijn smartphone. Het is een systeem dat werkt. Hij heeft een 20tal medische kaarten van patiënten vast. De bovenste komt het eerste bij de chirurgen aan de beurt wie later komt voegt hij onderaan het stapeltje. Kinderen krijgen wel voorrang op de volwassen. Wanneer het een kind is met spina bifida en/of hydrocefalie krijgt die meteen een Child-Help SHIP paspoort.
Maar dat stelde ik al 15 geleden voor. Al goed dat intussen onze kinderen hier al terecht kunnen voor pediatrie waar Elfrida en Dr. Borgstein prachtig werk leveren.
Erik Borgstein ligt tenandere mee aan de basis van het Ship Passpoort. Ik heb meer dan 15 jaar geleden toen met enkele experten twee dagen samengezeten in België om de nazorg van onze kinderen verder uit te werken. SHIP en het SHIP-passpoort werden toen geboren.
Terwijl we door de afdelingen liepen, zag Blessings een vrouw met een jongen op haar rug, vastgemaakt met een soort stof. Laten we het eerste deel hier beëindigen en doorgaan met wat er gebeurde nadat we een eerste bezoek aan het ziekenhuis hadden gebracht in ons volgende stuk, over het verhaal van Aisha en haar jongen Razack.
Aan het einde van onze 5-daagse artikelreeks, zullen we een pdf maken van het onversneden, originele Pierre’s rapport, dat meer aan het verhaal heeft, en het zal via e-mail worden verzonden naar iedereen die deel wil uitmaken van onze mailinglijst , en blijf rapporten ontvangen zodra we ze binnen Child-Help krijgen, en blijf ook regelmatig op de hoogte van onze projecten en fondsenwervingsmogelijkheden.
Bijdragen zijn altijd nodig. Je kunt de jouwe hier maken
Foto: SHIP-passpoort
